Eardly van der GeldVan der Geld heeft een bedoeling met zijn boek. Hij is in Tilburg en omstreken een ambassadeur voor de Antilliaanse doelgroep en werkt er al een kwart eeuw aan maatschappelijke en economische verheffing. Hij is voorzitter van de Stichting Cultureel Erfgoed Caribisch Gebied en Nederland. Hij vindt historisch besef onontbeerlijk voor de integratie in Nederland, integratie van alle inwoners van het Koninkrijk.Het boek is op woensdag 8 mei 2013 op Curaçao gepresenteerd, in het NAAM door de auteur.Omdat hij een bedoeling heeft, legt de schrijver soms te veel uit, wat de spanning uit het avontuur haalt. Fragment:‘Hij was meteen na de middelbare school naar Nederland vertrokken en drie jaar niet teruggeweest en voelde dat zijn inzichten waren veranderd. Vooral de verhalen over het slavernijverleden hadden hem aangegrepen en hem pijnlijk laten beseffen hoe weinig hij daarover was onderwezen op de middelbare school. Zijn ogen leken nu geopend en zijn interesse was gewekt en het leek alsof hij nu pas begon te leven.Natuurlijk had zijn verblijf in Nederland een fikse impact op hem gehad, maar het zat nu dieper. Zelfs dieper dan het feit dat hij een leeftijd had waarin volwassenheid over hem heen kwam. Het leek meer het maken van een connectie met een metawereld die al oeroud was, maar waar hij nu pas voeling mee kreeg. Alsof hij aan een bloedserieuze ontdekkingsreis begonnen was met de echte kennis over zijn leven als inzet. Tegelijkertijd leken zijn zintuigen te ontwaken en fijn afgesteld te worden. Het leven was o zoveel diepgaander en belangrijker geworden.’ (p 16)In het volgende fragment laat Van der Geld beleven hoe een Nederlander niet aan integratie doet:‘Ha, die Surandy,’ werd hij opgewekt begroet door zijn mentor Henk Lambregts die achter een open kastdeur tevoorschijn kwam. Terwijl ze gingen zitten zei hij, ‘We zullen meteen van wal steken, want het wordt vandaag nog druk met al die stagegesprekken. Jij wilde graag bij het project in Middelburg werken zag ik? In je motivatie staat dat je de gebouwen interessant vond vanwege het slavernijverleden. Dat snapte ik niet helemaal. Kun je het toelichten?’‘Veel van de gebouwen hebben dienstgedaan bij de financiering en bevoorrading van de schepen die gebruikt werden om slaven te vervoeren van Afrika naar het Caribische gebied. Ook de producten die van overzee kwamen werden daar opgeslagen. Deze handel werd bedreven door de West Indische Compagnie, de tegenhanger van de Verenigde Oost Indische Compagnie en ze zetelde ook in Middelburg.’Hij pauzeerde even en vervolgde, ‘Er zijn circa zestien miljoen slaven uit Afrika weggevoerd en Europa heeft daar miljarden aan verdiend. Die gebouwen in Middelburg zijn daar grotendeels door betaald. Het heeft deels met mijn roots te maken.’‘O zo,’ antwoordde Lambregts. ‘En vind je dat wij nog steeds schuldig zijn aan wat onze voorvaderen hebben gedaan zoveel honderd jaar terug?’ en hij keek Surandy taxerend aan.‘Schuldig niet,’ antwoordde Surandy, zijn woorden voorzichtig wegend, ‘maar dat handelen heeft wel vele positieve en negatieve consequenties voor de hedendaagse maatschappij gehad en wij moeten deze gevolgen serieus nemen. Vooral zij die in een bevoorrechte positie zijn gekomen vanwege die eerdere handelingen, moeten de verantwoordelijkheid voelen en op zich nemen om de situatie te controleren en indien nodig te verbeteren.’‘Zo, dat is een mondvol. Als bouwkunde niet zou lukken kun je altijd nog filosoof worden of ethicus of beide. Ik vind dat we hier altijd hard hebben gewerkt voor wat we hebben en dat iedereen in dit vrije land, die mogelijkheden heeft en ook moet gebruiken.’‘dan moeten de arbeidskansen wel overal gelijk zijn en niet onderhevig aan vooroordelen. Ik weet zeker dat ik na mijn afstuderen geen gelijke kansen heb op een baan als enkele andere klasgenoten van mij, al heb ik betere cijfers.’‘Dan moet je maar gaan kijken of er banen zijn op de Antillen,’ antwoordde Lambregts en sloeg snel zijn ogen neer naar de paperassen die hij voor zich had.Fout antwoord, dacht Surandy.’ (pp 88-90)
Simone van Ottel is de tweede hoofdfiguur in het verhaal en wordt in hoofdstuk 14 geïntroduceerd. Zij erft 18 miljoen euro en een stapel historische documenten, waaruit de oorsprong van het fortuin duidelijk wordt. Ze is pro gerechtigheid net als Surandy, en spreekt op een persconferentie het Nederlandse volk toe.Fragment:‘Deze vondst zal hopelijk stevig binnenkomen bij een brede laag welgestelden in Nederland. Want al hebben ze zelf geen greep uit de kas gedaan zoals mijn overoverovergrootfamilie, alle facetten van onze samenleving hebben geprofiteerd van de schatten die we in de Gouden Eeuw wisten te veroveren. Het geld stroomde het land in deels omdat we zonder enig scrupules het leed van anderen hebben geëxploiteerd. Dit alles met de zegen van de ons aller schijnheilige Kerk. We hebben dit generaties lang weggestopt en vergoelijkt. Hierdoor stagneerde de integratie en diende segregatie zich aan.’ (p 267) In deze laatste zin is het thema van het boek samengevat, en is de wens van Van der Geld uitgekomen. We hopen dat er meer Simones opstaan die de integratie van de Nederlandse kant laat komen.VerantwoordingVan der Geld schrijft in zijn verantwoording en inleiding in zijn boek dat ‘Nederland zucht onder de pogingen om de integratie te laten slagen. (…) Alhoewel er intussen wel achterstanden zijn ingelopen zien we dat de integratie nog steeds niet vlot verloopt. Een belangrijk feit wordt namelijk vergeten. Integratie moet van twee kanten komen. En het liefst tegelijkertijd. (…) Bij onderkenning van dit probleem is meteen de vraag hoe dan wel. Betere geschiedenisles op school zou al veel doen. (…) Maar dan moeten de juiste boeken wel eerst geschreven zijn. (…) Als deze informatie op verschillende manieren in diverse soorten boeken, ook in romans, zouden zijn beschreven, zou dit een belangrijke bron van informatie kunnen zijn voor de Nederlandse maatschappij en hopelijk dat er hierdoor nieuwe inzichten ontstaan die de broodnodige integratie, ook van Nederlandse kant, kunnen bevorderen. Mijn initiatief is een flinterdun beginnetje op de genoemde weg.’De auteur doet alsof er niet al een lange traditie van publicaties over dit onderwerp bestaat, en alsof het ‘juiste’ boek hierover nog niet geschreven is. Dat is helaas overmoedig. Er zijn al honderden boeken verschenen over slavernij en de rol van wat nu Nederland heet hierin, zowel in de vorm van factie als van fictie. In deze recensie noem ik er slechts een paar – origineel Nederlandstalig – : ‘De zwarte lord’ van Rihana Jamaludin, ‘Slaaf en meester’ van Carel de Haseth, ‘Mijn zuster de negerin’ van Cola Debrot, ‘Indianen, de WIC en invasies’ samengesteld door Jack Schellekens, jeugdboeken als ‘Tula’s vrijheidsstrijd’ van Mariska Hammerstein, ‘Marijn bij de lorredraaiers’ vanMiep Diekmann, boeken bij tentoonstellingen zoals ‘Slaven en schepen, Enkele reis, bestemming onbekend (Nederlands Scheepvaartmuseum) en ‘Kind aan de ketting, Opgroeien in slavernij toen en nu (NiNsee). Curaçaos bloed zal zeker niet het laatste boek in deze serie zijn.Source:http://caraibischeletteren.blogspot.com/2013/05/integratie-moet-van-twee-kanten-komen_9.html
‘Integratie moet van twee kanten komen’ Images
Het kunstwerk 'Integratie moet van twee kanten komen' verbindt de ...
(500 x 302 - 78.78 KB - jpeg)
Monica de Ruiter, freelance journalist en redacteur: Reportages
(1600 x 1424 - 525.79 KB - jpeg)
ICB ; Het moet van twee kanten komen - Te koop - MarktPlaza.nl
(293 x 450 - 18.89 KB - jpeg)
... -Nederlandse jongeren over integratie - Sociale Vraagstukken - TROUW
(468 x 264 - 32.37 KB - jpeg)
No comments:
Post a Comment